Daphne Pieterson is Karateka in hart en nieren. Ze is KBN leraar Karatedo, niveau 4 (NOC*NSF) en 5e Dan graad Goju Ryu. Ze traint met Ries van Toorn en Sydney Leijenhorst. Samen met Leen van Ochten (foto) organiseert zij soms ook Martial Arts gerelateerde seminars. Ze traint 6x per week, traint veel met gewichten (drukt bijna 100kgs als het moet) en heeft een brede interesse in Budo. En ze heeft “reumatoïde artritis” een pijnlijke en chronische aandoening waar veel meer mensen aan lijden. Maar van opgeven wil ze niets weten, integendeel, juist een schepje er boven op, dát is haar remedie.

Lees het artikel dat recent ook in een vakblad werd geplaatst:

Daphne Pieterson (42) uit Tiel heeft al jaren klachten als ze de diagnose reumatoïde artritis krijgt. Ondanks de pijn heeft ze nooit gedacht aan stoppen met fanatiek sporten. Ze stelt vast dat veel bewegen juist helpt tegen haar klachten. In de Sint Maartenskliniek voelt ze zich gehoord en begrepen. “De reumatoloog staat open voor mijn ideeën en ik kan zelf meedenken over mijn behandeling. Ontzettend fijn.”

“Sporten staat op nummer één. Altijd en overal”, lacht Daphne. “Al sinds mijn achtste zit ik op karate. Daarnaast doe ik aan powerlifting, een vorm van fitness. Ik kan zo 160 kilo aan gewichten tillen.” Zes keer per week is Daphne aan het trainen – alleen op donderdag doet ze het rustig aan. Een leven zonder sporten kan ze zich dan ook niet voorstellen. Haar man weet dat: “Toen we elkaar net kenden, klaagde hij dat hij me te weinig zag. Dan moet je op karate gaan, zei ik tegen hem. Dat deed hij. Hij haalde zelfs de zwarte band, zodat hij bij mij in de groep kon!”

Puzzelstukjes op plek

Wie Daphne zo fanatiek bezig ziet, zou niet zeggen dat ze reumatoïde artritis heeft. Stijve gewrichten, een zeurende pijn, het zijn dingen waar ze dagelijks mee om moet gaan. Hoewel de klachten al op haar zevenentwintigste begonnen, weet Daphne pas sinds drie jaar dat ze reuma heeft. “Ik had al jaren last van mijn voet. In het ziekenhuis dachten de artsen aan een ontstoken zenuw. Een van de laatste opties was om die zenuw weg te snijden. Maar toen de radioloog een foto maakte, zag hij iets heel anders. Ik bleek reuma te hebben. Op dat moment vielen de puzzelstukjes op hun plek.”

De juiste combinatie

“Ik zocht op het internet naar een goede specialist en kwam al snel bij de Sint Maartenskliniek uit. Deze kliniek is niet alleen gespecialiseerd in reumatologie, maar ook in orthopedie. Dat leek me een goede combinatie, in verband met mijn voet.” Inmiddels is Daphne alweer enige tijd onder behandeling in de Sint Maartenskliniek. “Mijn reuma is redelijk onder controle, maar mijn voeten zijn nog steeds erg pijnlijk. Medicijnen helpen daar ook niet tegen. Daarom nemen de artsen binnenkort een biopt uit mijn voet, om te kijken of er misschien iets anders aan de hand is.” Over haar reumatoloog is ze trouwens erg te spreken. Lachend: “Alle respect voor dokter Popa. Door hem voel ik me enorm gehoord en begrepen. Hij staat open voor mijn ideeën en ik kan zelf meedenken over mijn behandeling. Ontzettend fijn.”

Sporten houdt soepel

Ondanks haar pijnklachten voelt Daphne zich niet beperkt. “Ik doe gewoon alles, net zoals in de afgelopen vijftien jaar. Dat komt waarschijnlijk ook door mijn hoge pijngrens. Pijn is geen reden om niet te sporten, is het motto in de karatewereld”, zegt ze. Belangrijker is, dat het sporten een positieve uitwerking heeft op haar reuma. “Als ik een paar dagen niet sport, worden mijn gewrichten één voor één stijver en neemt de pijn toe. Door te bewegen, blijft mijn lijf soepel.”

Daarnaast kwam Daphne er bij toeval achter dat haar eetpatroon veel invloed heeft op haar ziekte. “Vanwege mijn sportgedrag volg ik al jaren een orthomoleculair dieet. Dat betekent dat ik geen granen, peulvruchten of toegevoegde suikers eet. Toen ik een paar jaar geleden met mijn man in Japan was, kon ik mijn dieet niet volgen en at ik volop rijst, vis en peulvruchten. Na drie weken kreeg ik ineens een vlammende pijn in mijn onderarm – alleen aanraken deed al pijn. Sindsdien volg ik mijn dieet weer trouw en heb ik zo’n reuma-aanval nooit meer gehad.”

Karateleraar inspireert

Hoewel de oorzaak van de pijn in haar voeten nog onbekend is, kijkt Daphne met vertrouwen naar de toekomst. “Mijn karateleraar is mijn grootste inspiratie. Hij heeft een zeldzame ziekte, maar zijn klachten zijn véél minder ernstig dan bij zijn lotgenoten. Ik ben ervan overtuigd dat dit door zijn sportverleden komt. Om die reden wil ik zelf ook zo sterk en gezond mogelijk leven. Mocht de reuma toch erger worden, dan is de impact hopelijk kleiner.”

Luister naar je lichaam

Niet iedereen met reuma staat erom te springen om een loodzwaar gewicht op te tillen. Daphne begrijpt dat wel. “Mensen hebben pijn en zijn bang dat sporten het erger maakt. Toch denk ik dat het belangrijk is dat je durft te experimenteren. Met beweging én met voeding. Soms moet je eerst door de pijn heen om tot verlichting te komen.” Dat betekent overigens niet dat Daphne nooit een slechte dag heeft. “Ook ik lig soms op de bank omdat ik zo moe ben – al heb ik wel moeten leren toegeven aan dit gevoel. Ik doe het, omdat ik weet dat het herstel alleen maar langer duurt als ik over mijn grenzen heenga. Dat is misschien wel het allerbelangrijkste, én een tip voor anderen: durf naar je eigen lichaam te luisteren.”

Dit artikel is gepubliceerd op de website van de Sint Maartenskliniek.